Άγγελος Πούλος
Αιρετός ΠΥΣΠΕ Ανατολικής Αττικής
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Τηλ. 6932250073
31/3/2020
Συναδέλφισσες συνάδελφοι
Βρισκόμαστε εν μέσω μίας πανδημίας που όλοι μας δεν έχουμε ξαναζήσει. Στα 35 χρόνια υπηρεσίας που κουβαλάω στην πλάτη μου, απαγόρευση κυκλοφορίας έζησα μόνο επί χούντας τις ημέρες του Πολυτεχνείου. Είναι κάτι πρωτόγνωρο γιατί όλοι όσοι αγαπάμε τη δουλειά μας αναγκαζόμαστε να βρισκόμαστε μακριά από τους μαθητές μας. Κι αυτό για ένα χρονικό διάστημα χωρίς ορίζοντα, αν ακούσει κάποιος προσεχτικά τους ειδικούς που μιλούν για έναν ιό παντελώς άγνωστο.
Ως εκπαιδευτικοί έχουμε κληθεί να βρεθούμε κοντά στους μικρούς μας μαθητές που μας έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη κυρίως παιδαγωγικά και πολύ λιγότερο γνωσιακά. Από την πρώτη στιγμή όλοι οι εκπαιδευτικοί έσπευσαν να βρεθούν κοντά στους μαθητές τους, πριν από οποιοδήποτε κάλεσμα του Υπουργείου Παιδείας, με όποιο ψηφιακό μέσον διέθεταν με υπερβάλλοντα ζήλο. Όμως αποδείχτηκε στην πορεία ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. Το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα σε "σκόνη, μούχλα και αράχνες" εγκαταλειμμένο εδώ και χρόνια στην τύχη του από όλες τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει από αυτό το δύσμοιρο τόπο. Σε αυτό το δίκτυο κλήθηκαν να εγγραφούν οι μαθητές μας, που κυριολεκτικά "σέρνεται". Όλοι οι εκπαιδευτικοί που προσπάθησαν να το χρησιμοποιήσουν για να ξεκινήσουν κυριολεκτικά" έφαγαν πόρτα". Στη συνέχεια ακολούθησε πρόσκληση για τη χρήση της πλατφόρμας Cisko Webex Meetings. Αλήθεια με ποιες διαδικασίες βγήκε στην επιφάνεια αυτή η πλατφόρμα? Ουδείς ενημερώθηκε, ποτέ όμως.
Εδώ λοιπόν διερωτώμαι. Έχουν όλοι οι μαθητές τον κατάλληλο ηλεκτρονικό εξοπλισμό για να ανταποκριθούν σε τέτοιου είδους απαιτήσεις; Δε νομίζω. Και υπάρχει βεβαιότητα σε αυτό, αν σκεφτεί κάποιος ότι βρισκόμαστε ακόμα στα χρόνια της κρίσης… Έτσι η αντικειμενική αδυναμία έστω και μικρού μέρους των μαθητών μας να συμμετέχει στη διαδικασία κάνει το πρόγραμμα επιλεκτικό.
Οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί που είναι αναπληρωτές είναι σίγουρο ότι έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, όταν τρέχουν από τη μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη; Από την άλλη πάλι πολλοί από τους εκπαιδευτικούς αλλά και τις οικογένειες των μαθητών μας δε διαθέτουν ευρυζωνικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας.
Για πολλά τέτοια προβλήματα έχουν γίνει προτάσεις από τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες αλλά και από πολλούς συλλόγους. Ωστόσο, τις έχει λάβει υπόψη το Υπουργείο Παιδείας;
Η αγανάκτηση όμως που έχω, προέρχεται από μία μικρή μερίδα άσχετων δημοσιογράφων που στο βωμό της τηλεθέασης, επιχειρούν να μετακυλήσουν τα σοβαρά προβλήματα του σχολικού δικτύου στις πλάτες των εκπαιδευτικών. Είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι που στοχοποιούν τους εκπαιδευτικούς, ενώ οι ίδιοι παίρνουν μετεγγραφές από κανάλι σε κανάλι και αμείβονται με μισθούς που οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν δει ούτε στον ύπνο τους. Έχουν το θράσος να μιλούν για μείωση των ήδη εξευτελιστικών μισθών των 800 ευρώ, όταν δεν τίθεται το ίδιο θέμα για τους δικούς τους μισθούς. Άραγε θα δέχονταν τη μείωση του ήδη υπέρογκου μισθού τους, αν έπρεπε να τεθεί αυτό ως θέμα; Έχουν το θράσος να μιλούν εκείνοι που δε θα μπορούσαν να σταθούν σε μια τάξη ούτε 5 λεπτά και που δεν αντέχουν στο σπίτι τους ούτε τα ίδια τα παιδιά τους. Έχουν το θράσος να κατακρίνουν το επάγγελμα του δασκάλου και να υιοθετούν “παγιωμένες” απόψεις κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ τους, χωρίς οι ίδιοι να μιλούν από μια αντικειμενική θέση ως “δημοσιογράφοι”. Αλήθεια, σεβάστηκαν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι τους δασκάλους τους ή τους χλεύαζαν όπως κάνουν τώρα; Μάλλον η απάντηση εδώ είναι αρνητική, κρίνοντας από τις απόψεις τους... Αντί να αναζητήσουν λοιπόν τις πραγματικές αιτίες της αποδιοργάνωσης της εξ-αποστάσεως εκπαίδευσης (ρεαλιστικές δυσκολίες, όπως αναφέρθηκαν παραπάνω) έχουν το θράσος να καταφεύγουν στην εύκολη “στοχοποίηση” και να θεωρούν πως όλα τα “κακώς κείμενα” προέρχονται από τους εκπαιδευτικούς. Διερωτώμαι λοιπόν: μήπως πρέπει αυτοί οι λίγοι δημοσιογράφοι να εστιάσουν και να παρουσιάσουν τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης αντί να εμπλουτίζουν το “ρεπορτάζ” τους με εκκωφαντικές και λαϊκιστικές ειδήσεις; Ένα εύλογο ερώτημα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε...
Ευτυχώς που η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αναγνωρίζοντας τις άοκνες προσπάθειες των εκπαιδευτικών τους ευχαρίστησε δημοσίως. Είναι όμως αρκετό αυτό;
Εύχομαι σε όλους σας υγεία και δύναμη.
Με εκτίμηση
Άγγελος Πούλος