«Δωδεκάλογος» από τον ΣΕΒ για την Παιδεία

Παθογένειες» από τη σκοπιά των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου εντοπίζει ο ΣΕΒ στο δημόσιο σχολείο, σε έκθεση που δημοσιοποίησε για την Παιδεία, ζητώντας να προωθηθούν μια σειρά μεταρρυθμίσεις. Η έκθεση έχει τίτλο «Η έξοδος από την κρίση ξεκινάει στα θρανία» και καταλήγει σε 12 προτάσεις πολιτικής, που δεν ακούγονται βέβαια πρώτη φορά, αλλά τις συναντά κανείς στα κείμενα στρατηγικής του ΟΟΣΑ και της ΕΕ που αφορούν την Εκπαίδευση.

Η έκθεση καταπιάνεται με το πώς θα συμβάλλει η Εκπαίδευση στην κερδοφορία των επιχειρήσεων και ποιες είναι οι επιλογές που πρέπει να γίνουν από τις αστικές κυβερνήσεις. Ο ΣΕΒ αποτελεί και επίσημο συνομιλητή τόσο των προηγούμενων όσο και της τωρινής κυβέρνησης στη χάραξη εκπαιδευτικής πολιτικής, αφού συμπεριλαμβάνεται και στη σύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού που συστήνεται με το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας που συζητιέται αυτό το διάστημα στη Βουλή. Μεταξύ άλλων, στην έκθεση του ΣΕΒ διαπιστώνεται «υπερβολικός συγκεντρωτισμός», εκτίμηση που ευθέως παραπέμπει στις οδηγίες του ΟΟΣΑ για «αποκέντρωση» της διοίκησης της Εκπαίδευσης και «αυτονομία» σχολικών μονάδων. Σε αυτή τη λογική, ο ΣΕΒ θεωρεί ως «στοίχημα να ανεβάσουμε τα δημόσια σχολεία στο επίπεδο των καλών ιδιωτικών και πρότυπων δημόσιων σχολείων και όχι το αντίστροφο».

Αναφορικά με τους εκπαιδευτικούς, διαπιστώνει «υπερεπάρκεια ανθρώπινων πόρων» και κακή διαχείρισή τους, λίγες ώρες διδασκαλίας ανά εκπαιδευτικό, ευνοϊκή αναλογία δασκάλων προς μαθητές, ενώ συγκρίνει το κόστος μισθοδοσίας σημειώνοντας πως στην Ελλάδα η μισθοδοσία αποτελεί το 80% των δημόσιων δαπανών για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αντί του 60% στην ΕΕ και 50% στη Φινλανδία...

Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις, ο ΣΕΒ διατυπώνει μια σειρά προτάσεις πολιτικής για την Εκπαίδευση, που αφορούν τους πόρους, τη δομή, το περιεχόμενο, τους εκπαιδευτικούς. Στις πρώτες θέσεις των προτάσεων αυτών, που βρίσκονται στον αντίποδα των λαϊκών αναγκών και διεκδικήσεων, συναντά κανείς την «ενίσχυση της αυτονομίας των διοικήσεων των σχολείων στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος και τη διαχείριση του προϋπολογισμού του σχολείου». Κάτι που σημαίνει - όπως έχει αποδείξει η εμπειρία από όσες χώρες ακολουθούν αυτή την πολιτική - ενίσχυση των ταξικών φραγμών, των ανισοτήτων στην παροχή μόρφωσης τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και ως προς τους όρους ανάλογα με την τσέπη των γονιών. Σε αντίστοιχη κατεύθυνση κινούνται οι προτάσεις για αξιολόγηση των σχολείων και δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της.

Ο ΣΕΒ, μεταξύ άλλων, προτείνει μεν «ενίσχυση πόρων», αλλά σε συγκεκριμένη κατεύθυνση και ειδικότερα για να ενισχυθούν οι δεξιότητες που αξιώνει το μεγάλο κεφάλαιο, όπως η πληροφορική και η «επιχειρηματικότητα» στα σχολεία, και προτείνει «αύξηση της εμπλοκής των τοπικών αρχών» στα της Εκπαίδευσης. Για τη στελέχωση των σχολείων προτείνει «καλύτερη διαχείριση των ανθρωπίνων πόρων, ώστε να αυξηθούν οι μέσες ώρες διδασκαλίας και να μειωθούν οι ανάγκες για έκτακτους εκπαιδευτικούς» και «προγράμματα ανάπτυξης διδακτικών δεξιοτήτων των πτυχιούχων που σκοπεύουν να εργαστούν ως εκπαιδευτικοί», σε μία κατεύθυνση ενίσχυσης των εμποδίων ανάμεσα στο πτυχίο από την άσκηση του επαγγέλματος. Επίσης, ζητά «αντικατάσταση του άρθρου 16 του Συντάγματος με το άρθρο 14 του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων, που έχει κυρωθεί από την Ελληνική Βουλή».