Εκτύπωση

                                Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Κατά του Ρατσισμού

           «Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία»

                                                                                                               Ουαρσάν Σάιρ, Κένυα

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Αν. Αττικής «Αλ. Δελμούζος» με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού, εκφράζει την αλληλεγγύη του στους χιλιάδες εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες, στους μετανάστες εργάτες που ζουν εδώ και χρόνια στην Ελλάδα καθώς και στους Έλληνες εργαζόμενους που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν τα τελευταία χρόνια και γίνονται και αυτοί θύματα ρατσιστικών διακρίσεων.

Πέρασαν 51 χρόνια από τότε που ο ΟΗΕ ανακήρυξε, την 21η Μάρτη ως Παγκόσμια Μέρα κατά των Φυλετικών Διακρίσεων.  Κι όμως σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βιώνουν απάνθρωπες καταστάσεις.  Είναι πρόσφυγες και μετανάστες, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Στην Ελλάδα  βρίσκονται   δεκάδες  χιλιάδες πρόσφυγες και  μετανάστες, που εγκατέλειψαν βίαια τις χώρες τους διωγμένοι από τους πολέμους, τους βομβαρδισμούς και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, έφυγαν από τα ερείπια και τη φτώχεια, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που προσπαθούν με κάθε τρόπο να γλυτώσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειες τους, είναι θύματα των πολέμων. Δεν ξενιτεύονται για να κάνουν πλούτη αλλά για να ζήσουν σαν άνθρωποι. Δεν έπεσε από τον ουρανό η κρίση και η φτώχεια που κινούν μάζες εργαζομένων σε άλλες χώρες με την προοπτική ή την αυταπάτη μιας καλύτερης ζωής. Δεν έπεσαν από τον ουρανό οι πόλεμοι που εκπατρίζουν εκατομμύρια ανθρώπους. Το σύστημα της κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων σωρεύει αμύθητο πλούτο σε μια χούφτα ανθρώπους και γεννά δυστυχία για τους υπόλοιπους.

Ο απαράδεκτος εγκλωβισμός τους, είναι απάνθρωπος. Η δήθεν μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ είναι ένας ανελέητος νέος πόλεμος εις βάρος τους.  Κλείνοντας τα σύνορα, έχει δημιουργήσει συνθήκες μακρόχρονου ή και μόνιμου εγκλωβισμού στη χώρα μας, μέσα σε καταυλισμούς και δομές παραδομένες σε διάφορους μηχανισμούς και ΜΚΟ.

Σχετικά με την ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία μας πιστεύουμε ότι:

Η μόρφωση είναι δικαίωμα κάθε παιδιού, ανεξάρτητα από χρώμα, κοινωνική θέση, θρήσκευμα και καταγωγή.Η φοίτησή τους στα δημόσια σχολεία είναι καθήκον της πολιτείας και κανείς δεν μπορεί να την εμποδίσει. Οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουμε να κάνουμε το σωστό και δίκαιο, ως παιδαγωγοί, εμποδίζοντας ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις που δηλητηριάζουν τις παιδικές ψυχές. Οι «θρησκευτικοί» και «πολιτισμικοί» λόγοι, η πληθυσμιακή αλλοίωση με την απόκτηση της ιθαγένειας που ανενδοίαστα επικαλούνται κάποιοι  δεν είναι παρά ένα ρατσιστικό και ξενοφοβικό παραλήρημα που δηλητηριάζει τις ψυχές και τη συνείδηση των παιδιών μας. Καλούμε τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές να απομονώσουν τέτοιες φωνές μίσους.

Ο εχθρός μας δεν είναι τα μικρά και καταταλαιπωρημένα παιδιά που άφησαν την πατρίδα τους εξ αιτίας του πολέμου και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Αν. Αττικής «Αλ. Δελμούζος» καλωσορίζει τα προσφυγόπουλα στα σχολεία μας και καλεί τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές να υποδεχτούν τα μικρά ταλαιπωρημένα παιδιά που ξεριζώθηκαν από τις χώρες τους. Ανοίγουμε μια μεγάλη αγκαλιά στα μικρά παιδιά, που γίνανε μάρτυρες της ασχήμιας του πολέμου.

Καταδικάζουμε επίσης, όπου υπάρχουν, τις καμουφλαρισμένες ρατσιστικές φασιστικές απόψεις που με διάφορα «επιχειρήματα», εμβολιασμοί και υγιεινή των προσφυγόπουλων κ.λ.π. προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα ξενοφοβίας και ανσφάλειας σε σχολεία της περιοχής μας.

Διεκδικούμε:

Να λειτουργήσουν τώρα, με κρατική ευθύνη, όλες οι Δομές Υποδοχής Εκπαίδευσης Προσφύγων που χρειάζονται, ώστε να δημιουργηθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για πλήρη ένταξη των προσφυγόπουλων στο Γενικό Σχολείο χωρίς αποκλεισμούς . Να δημιουργηθούν μόνιμες δομές στήριξης μέσα στους χώρους φιλοξενίας που θα αναλάβουν τη δημιουργική απασχόληση τις ώρες που δεν θα είναι τα παιδιά στο σχολείο ή στις ΔΥΕΠ.

Να εξασφαλιστούν όλα τα απαραίτητα κονδύλια, τα οποία μέσω του υπουργείου Παιδείας θα κατευθυνθούν στην πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, στη στήριξη των υποδομών και των σχολικών επιτροπών. Η οργάνωση αυτής της παρέμβασης πρέπει να αποτελεί αποκλειστικά κρατική ευθύνη, χωρίς την εμπλοκή των διάφορων ΜΚΟ που λυμαίνονται τα κοινοτικά κονδύλια και συνδέονται –πολλές φορές- με σχεδιασμούς ιμπεριαλιστικών κέντρων και βέβαια έχουν την επίσημη στήριξη της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας.

Το κράτος να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα, μέσα από τις δημόσιες δομές υγείας, ώστε να πληρούνται τα κριτήρια εγγραφής που ισχύουν για όλα τα παιδιά, όπως εμβόλια, ιατρικές βεβαιώσεις, για την πρόληψη ασθενειών και για να μην αποκλειστεί από την εκπαιδευτική διαδικασία ούτε ένα παιδί προσφύγων.

Να εξασφαλιστεί όλο το απαραίτητο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό (καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες, κ.α.), καθώς και η ασφαλής μεταφορά των παιδιών από το ίδιο το κράτος, όπου χρειάζεται.

       
 

Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ' όνομα που μας δίναν:

«Μετανάστες».

Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,

δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,

λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε

και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε

να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.

Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.

Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία.

Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά στα σύνορα,

προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό

σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ' ερωτήσεις

 
 

κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα

ν' απαρνιόμαστε,

χωρίς να συχωράμε τίποτ' απ' όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.

Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ' εδώ

τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ' τα στρατόπεδά τους. Εμείς

οι ίδιοι

μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε

τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας,

περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,

μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει. Όμως κανένας μας

δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη  δεν ειπώθηκε ακόμα.

                                                                         Μπ. Μπρεχτ

.

 

 Ο Πρόεδρος                                                                        Ο  Γεν. Γραμματέας

Σάββας    Σεχίδης                                                                 Άγγελος   Πούλος